الکس ساندرو تفاوت بیانکونری و روسونری در بازی دیشب بود
 |
در یک بازی فشرده و حساس، ورود الکس ساندرو و تعویض سیستم به 3-5-2 توسط آلگری یک تصمیم تعیین کننده برای یوونتوس در برد 1-0 دیشب مقابل میلان بود.
پائولو دیبالا در دقیقه ی 65 تک گل بازی را به ثمر رساند و سه امتیاز حیاتی را برای یوونتوس به ارمغان آورد تا بیانکونری با پشت سر گذاشتن روسونری به مکان ششم جدول رقابت های سری آ صعود کند.
مطمئناً، شلیک مهاجم آرژانتینی به سمت دروازه میلان بسیار مهم بود، اما پاس زیبای الکس ساندرو و نمایش تأثیرگذار او نباید فراموش شود.
آنالیزهای زیادی از مربیان معمولاً به این جمله ی کلیشه ای رهنمون می شود: " بازی های فوتبال توسط حوادث و لحظات تعیین می شوند." اگرچه این جمله ممکن است گاهی اوقات برقرار نباشد، اما در مورد دیدار دیشب، این جمله ی خاص معنی کاملاً مرتبطی پیدا می کند.
مصدومیت پاتریس اورا که منجر به تعویض الکس ساندرو به جای وی شد حادثه و لحظه ی مهم این دیدار بود. هرچند تأثیرات این تعویض در میدان به خاطر بازی کند و ایستای یوونتوس در نیمه ی اول، بلافاصله مشاهده نشد.
انتخاب ماسیمیلیانو آلگری در ابتدا استفاده از سیستم 4-3-1-2 با وجود هرنانس به عنوان ترکوارتیستا به نظر تصمیم کاملاً مناسبی نبود. اما سیستم مردان آلگری در نیمه دوم عوض شد و بازیساز برزیلی جای خود را به لئوناردو بونوچی داد تا آلگری به استفاده از سیستم 3-5-2 روی بیاورد.
این تغییر تاکتیکی منجر به آزاد شدن ساندرو شد و او در ادامه به عنوان وینگر- مدافع عمل کرد و سرعت تیمی یووه را بالا برد، پارامتری که در نیمه ی اول یووه از آن بی بهره بود.
در حقیقت، حرکات الکس ساندرو در سمت چپ همراه با استفان لیختشتاینر در سمت راست به یووه اجازه داد تا نسبت به 45 دقیقه ی اول بازی خطرناک تر ظاهر شود. آمارها به خوبی گواه تأثیر این دو بازیکن در سیستم جدید در بازی دیشب بود و دو بازیکن سوییسی و برزیلی بانوی پیر به ترتیب 5 و 3 پاس بلند به سوی روی دروازه روسونری روانه کردند.
اما در مقایسه با لیختشتاینر، مدافع سابق پورتو به مراتب خطرناک تر ظاهر شد و چهار فرصت گلزنی برای هم تیمی هایش فراهم کرد. در حقیقت، تغییر سیستم به این بازیکن اجازه داد تا با استفاده از شرایط از جناحین نفوذ کرده و گاهی اوقات نقش الکس ساندرو با پل پوگبا نیز همپوشانی پیدا کرد. در واقع، همکاری پوگبا و ساندرو منجر به زمینه سازی برای گل دیبالا شد و پاس پوگبا به ساندرو و به تبع آن سانتر زیبای بازیکن برزیلی به محوطه ی جریمه باعث به گلزنی دیبالا شد.
آلگری در ابتدا سعی می کرد تصاحب توپ و میدان (مالکیت توپ 54/9 درصد) برای جلوگیری از گل نخوردن تیمش تلاش کند، اما این رویکرد در جلوی میدان و در فاز تهاجمی ناکارآمد به نظر می رسید و در ادامه با تغییر ترکیب به سمت سیستم هجومی تر نشان داد که بهترین دفاع حمله کردن است.
در واقع نیمه ی دوم وینگرهای میلان از بازی محو شدند، به خصوص السیو چرچی به تنهایی در 45 دقیقه دوم 22 توپ از دست داد و 11 پاس از 19 پاس وی به مقصد نرسید. متوقف کردن وینگرهای میلان از طریق عملکرد موثر وینگرهای یوونتوس نیز با عدم تغذیه مناسب کارلوس باکا بود که کاملا از بازی محو شده بود.
از این بازی سه نتیجه ی خیلی مهم می توان گرفت:
اول اینکه آلگری باید ایده ی بازی کردن با ترکوارتیستا را تا زمانی که کاندیدای مناسب تری نسبت به هرنانس در این پست پیدا نکرده است را کنار بگذارد. دوم اینکه دیبالا یک بار دیگر توانایی ها و تأثیر مهم خود را برای یووه به نمایش گذاشت و نتیجه ی پایانی اینکه با بازی دیشب اخیر ساندرو، حضور اورا به عنوان مدافع ممکن است چندان انتخاب اطمینان بخشی نباشد.
" تیم ترجمه انجمن هواداران باشگاه یوونتوس "
